خسارت آفت تریپس روی رز

تریپس گل رز

Thrips damage on roses

تریپس ها حشرات کوچکی هستند که دارای چهار بال پر مانند هستند که هر کدام از یک پایه نگهدارنده ضخیم با کرک های ظریف در لبه های جلو و عقب تشکیل شده است.

گونه هایی از حشره تریپس که از گیاهان زینتی تغذیه می کنند عبارتند از تریپس گل غربی، Frankliniella occidentalis. تریپس گلخانه ای، Heliothrips haemorrhoidalis; و تریپس فلفل قرمز، Scirtothrips dorsalis Hood.

اندازه آنها از ۰.۵ میلی متر تا ۱۴ میلی متر می رسد ، اگرچه طول اکثر آنها تنها حدود ۱ میلی متر با بدن باریک است. تریپس ها گروه متنوعی از حشرات نیم متابولیسمی hemimetabolous هستند که بسته به گونه مورد نظر، طیفی از رژیم های غذایی متشکل از طعمه های گیاهی و حیوانی دارند

آنها با قطعات دهانی مکنده که شبیه نی نوشابه است تغذیه می کنند. اگرچه تریپس دارای دو فک پایین یا ساختار فک مانند است، فک راست به شدت کاهش یافته و وستیژیال است . فک چپ غالبا برای سوراخ کردن دیواره سلولی بافت های گیاهی استفاده می شود . برخی از گونه‌های تریپس آنزیم هایی را به بافت‌های گیاهی تزریق می‌کنند این آنزیم ها برای هضم خارج دهانی از لوله‌هایی به نام استایلت در فک ها تزریق می شود. بدن تریپس ها کشیده و باریک است. برخی از گونه ها دارای بال های حاشیه ای هستند که آنها را قادر به پرواز می کند.

تریپس گل رز بعنوان تریپس فلفل هم شناخته می شود. تریپس یکی از آفات مهم رز می باشد که عموما به رز های روشن ( معمولا سفید) بیشتر خسارت می زند.

خسارت تریپس ها روی گل ها معمولا زمانی که گل های رز در مرحله غنچه هستند با تغذیه از غنچه ها آغاز می شود. بدین صورت که تریپس ها از سطح کم گلبرگ ها که در غنچه ها نمایان است شروع به تغذیه می کنند. به همین علت است که سوختگی یا زخم گلبرگ ها ابتدا در حاشیه آن ها بوجود می آید . سپس با باز شدن غنچه ها، تریپس ها به داخل گل وارد می شوند و سپس ابتدا از قاعده گلبرگ ها تغذیه خود را آغاز می کنند.

تریپس ها حشرات بسیار فعال، باریک، زرد مایل به قهوه ای و بالدار هستند. به نظر می رسد که آنها به شکوفه های رنگ روشن تر علاقه دارند و معمولاً لکه های قرمز و رگه های قهوه ای روی گلبرگ ها باقی می مانند. جوانه های گل اغلب تغییر شکل می دهند و معمولاً باز نمی شوند. تریپس چیلی(فلفل قرمز) به شاخ و برگ و اساساً کل گیاه میزبان حمله می کند. میزان خسارتی که می توانند در مدت زمان بسیار کوتاهی وارد کنند حیرت انگیز است! تریپس فلفل قرمز کل بوته یا بوته رز میزبان را به سرعت از بین می برد، اگر بلافاصله پس از مشاهده مراحل اولیه حمله به بوته های رز یا گیاهان در باغ، درمان نشود.

آنها بسیار فعال هستند، در گروه های بزرگ تغذیه می کنند. وقتی مزاحم می شوند می جهند یا پرواز می کنند. گیاهان میزبان شامل پیاز، لوبیا، هویج، کدو حلوایی و بسیاری دیگر از سبزیجات باغی، و بسیاری از گلها، به ویژه گلایول و گل رز است. هم لاروهای بالغ و هم لاروهای بدون بال جذب شکوفه های سفید، زرد و سایر شکوفه های رنگ روشن می شوند.

توجه شده است که تریپس ها ترجیحات خاصی را در گونه هایی که دوست دارند از آنها تغذیه کنند نشان می دهند. در حالی که هیچ روند کلی ایجاد نشده است، تریپس ها تمایل به حمله به رزهای سفید دارند، به نظر می رسد که تریپس ها ترجیح می دهند مواد گلبرگ در سطح پایین باشد و از گونه هایی با محتوای نشاسته بالا اجتناب می کنند. بیشترین سوالی که توسط پرورش دهندگان گل رز مطرح می شود این است که چرا گل رز سفید آنها به درستی باز نمی شود؟ پاسخ معمولاً تغذیه پیش از تریپس قبل از بالغ شدن جوانه است، یعنی حذف تنظیم کننده های حیاتی رشد با مکیدن تریپس بالغ.

آنها قادر به پرواز هستند و به راحتی توسط باد حمل می شوند.

یکی از دلایلی که کنترل تریپس ها بسیار سخت است این است که آنها در داخل جوانه ها و شکوفه های گل رز و سایر گیاهان گلدار در باغ زندگی می کنند. تریپس جوان و بالغ هر دو از شیره درون گلبرگ ها تغذیه می کنند و بافت گلبرگ ها را می کشند تا شیره را بیرون بکشند. تریپس ها معمولاً روی علف ها و علف های هرز مختلف تولیدمثل می کنند. پس از قطع شدن این منابع، آنها به حمله به گیاهان زینتی در باغ می پردازند. تعداد تریپس‌هایی که به باغ‌های ما حمله می‌کنند، زمانی که شکوفه‌های باغ‌های ما را پیدا کنند، می‌توانند خیلی سریع رشد کنند. چرخه زندگی کامل تریپس ها می تواند در عرض دو هفته اتفاق بیفتد، بنابراین اگر یک روش کنترل در اسرع وقت شروع نشود، تعداد آنها در واقع خیلی سریع افزایش می یابد. برای کنترل مشکل تریپس، استفاده از یک حشره کش سیستمیک ممکن است موثرترین باشد. حشره‌کش‌های سیستمیک در سراسر بافت‌های بوته‌های گل رز تحت درمان حرکت می‌کنند، بنابراین وارد حتی به ظاهر پنهان‌ترین بافت‌هایی می‌شوند که در آن تریپس‌ها عاشق تلاش برای پنهان شدن، تغذیه و تولید مثل می‌شوند.

تغذیه تریپس با تخلیه محتویات سلول های گیاهی باعث ایجاد لکه های سفید یا دنباله دار روی برگ های جدید، و زخم روی گلبرگ ها می شود که اغلب به صورت لکه های قهوه ای در شکوفه های رنگ روشن دیده می شود. بیشتر مردم متوجه اثرات آن بر روی گل‌های کم‌رنگ می‌شوند که ابتدا شکوفه‌هایی با لبه‌های قهوه‌ای ایجاد می‌کنند که اغلب با پوسیدگی آب (یا سوختگی توسط آفتاب) اشتباه گرفته می‌شود. اگر این آفت رها شود می تواند کاملاً مخرب باشد و اغلب باعث تغییر شکل در رویش های جدید می شود.

تریپس در فصول بهار، تابستان و پاییز بیشترین فعالیت را دارد. بارندگی و رطوبت شرایطی را ایجاد می نماید که برای تریپس مناسب است که از قندهای شاخه های جدید تغذیه می کند.

ممکن است لازم باشد گل رز را با یک حشره کش اسپری کنید. به یاد داشته باشید که تریپس ها روی گیاه نیز تخم می گذارد و ممکن است چند هفته پس از اولین سمپاشی، سمپاشی تکرار شود.

تریپس ها چرخه زندگی کوتاهی دارند و در یک سال نسل های زیادی دارند. بنابراین حشره کش های شیمیایی موجود در بازار با دقت و دز مصرف پایین استفاده نمایید. زیرا تریپس در برابر اکثر اسپری های شیمیایی بسیار مقاوم می شود.

چرخه زندگی تریپس شامل مرحله تخم و به دنبال آن دو مرحله لاروی، دو مرحله شفیرگی و در نهایت مرحله بلوغ است.

جمعیت تریپس ها توسط تخم های حشره ماده در بافت نرم گیاه (جوانه، مجموعه های جدید شاخ و برگ های بالایی و غیره) حمایت می شوند. تخم ها در تابستان (هوای گرم) در حدود دو تا چهار روز به صورت پوره های کوچک (لارو) بدون بال و تقریباً سفید ظاهر می شوند. سپس این لارو ها تا مرحله بلوغ چهار بار تغذیه و پوست اندازی می کنند. فرآیند انتقال تخم به تریپس بالغ حدود دو هفته طول می کشد. برای این زمان کوتاه، باید اهمیت زیادی قائل شد.

بعد از طی مرحله لارو سن۱ و لارو سن ۲، در مرحله بعدی لاروها به سمت پایین گیاه حرکت می کنند تا در خاک بستر برگ یا در پایه بوته رز تبدیل به شفیره شوند. این روند می تواند چهار روز طول بکشد و سپس شفیره ها به حشرات بالغ بالدار و متحرک تبدیل می شوند. ماده ها حدود ۳۰ تا ۴۵ روز زندگی می کنند و سپس تا ۳۰۰ تخم در بافت گیاهی می گذارند.

لارو های تریپس و حشره بالغ آن ها موجب خسارت به بافت های گیاهی می شوند. لارو تریپس از بافت های گیاهی تغذیه می کند و مسئول اکثر آسیب های گیاهی است. تریپس بالغ نیز از سطح زیرین برگها تغذیه می کند.

لاروها به طور کلی شبیه حشرات بالغ هستند اما بدون بال هستند. مراحل شفیرگی تغذیه نمی کنند. آنها را می توان با پدهای بال و شاخک هایی که روی سرشان تا شده است و ممکن است روی گیاه، در خاک و زیر بستر برگ پیدا شود، شناسایی کرد. چندین نسل ممکن است در یک سال رخ دهد زیرا چرخه زندگی می تواند در حدود دو هفته در شرایط مساعد کامل شود. جمعیت تریپس عموماً در بهار و اوایل تابستان به اوج خود می رسد.

برگ های چروکیده با زخم های قهوه ای مشخص در امتداد رگبرگ های برگ همچنین زخم ها و خشکیدگی جوانه های گل و کاسه گل یا پوشش بیرونی میوه از نشانه های حضور و خسارت تریپس می باشد.

در موارد آلودگی بسیار شدید، ممکن است برگها کاملاً خشک شوند.

شکوفه هایی که کاملا خشک شده اند را حذف نمایید.

اولین عمل برای مقابله با تریپس رز شیلنگ آب است. آنها از آب متنفرند. اگر هجوم آفت کم باشد یا به تازگی متوجه علائم شده اید، اسپری کردن گیاه گل رز با آب شیلنگ، آنها را از متوقف شدن و مکیدن شیره گیاهی منصرف می کند و به زودی حرکت می کنند. به یاد داشته باشید که هم زیر و هم روی برگ ها اسپری کنید.

با مشاهده لارو ها، یا خسارت آفت تریپس، سمپاشی آفت کش باید با فاصله پنج روز تکرار شود تا لاروهای نسل بعدی هم در خاک و هم در نواحی شاخ و برگ بالایی از بین بروند. به یاد داشته باشید که تخم ها در حدود دو روز از تخم خارج می شوند.

می توان ازحشره کش هایی عصاره فلفل یا عصاره سیر نیز استفاده نمایید .ولی در نظر داشته باشد که هر هفته یکبار و به مدت چند هفته (همچنین بعد از بارندگی) سمپاشی تکرار شود.

حذف علف های هرز

حذف شکوفه آلوده و از بین رفته

استفاده از تله آبی (کارت های آبی رنگ آغشته به مواد چسبناک) دقیقا در بالای گل یا برگ جوان به طوری که با گیاه تماس نداشته باشد، می تواند در به دام انداختن تریپس موثر واقع شود.

در مزارع و گلخانه ازتله های چسبنده زرد رنگ برای ردیابی حضور وتراکم آفات مختلف مکنده، مگسهای مینوز، پشه های خزانه و غیرهاستفاده میشود امادر مقایسه با تله های چسبنده زرد، تله های آبی نشان داده اند که جمعیت بیشتری از تریپس گل مغربی (غربی) راجلب می کنند.رنگ آبی به ویژه برای تریپس بالغ در حال پرواز جذاب است و به طور گسترده برای ردیابی این گونه استفاده میشود.

استفاده ازصفحات چسبنده به رنگ آبی روشن توصیه میشود. طی بررسی های به عمل آمده تعداد تریپس های جلب شده به رنگ های آبی،بنفش، سفید و تا حدودی دربرخی طول موج های رنگ زرد بیشتربوده است در حالیکه تعداد تریپس های جلب شده به رنگ های سبز، قرمز،طیف هایی از رنگ زرد و سفید با بازتاب اشعه ماوراء بنفش کمتر است.

هنگام تنظیم یک برنامه ردیابی، ازیک تله در هر ۱۰۰- ۲۰۰ متر مربع استفاده میشود. تعداد دقیق تله به چیدمان گلخانه یا مزرعه بستگی دارد. یک محدوده باز بزرگ به تراکم کارت کمتری نسبت به گلخانه ای که از چندین بخش کوچکتر تشکیل شده است، نیازدارد. کارت های چسبناک به صورت شبکه ای در سراسر گلخانه قرارمی گیرند. تله هابایستی هر هفته چک شوندو میانگین تعداد تریپس در هر تله ثبت شود.این معیارمطلق جمعیت نیست بلکه افزایش و کاهش جمعیت تریپس راطی سال نشان میدهد. با ظهور و نمایان شدن حشرات بالغ تریپس و در نظر داشت سیکل زندگی این آفت می توان اقدام به سمپاشی نمود.


استفاده از فرمون ها:
فرومون های تجمعی F. occidentalis شناسایی شده و به صورت تجاری برای ردیابی و تشخیص تریپس گل غربی در مزارع و گلخانه ها کاربرد پیدا نموده اند.

مدیریت و مقابله شیمیایی با تریپس ها یک کار دشوار است. استفاده از حشره کش ها به طور سنتی استراتژی اولیه برای کنترل آفت به ویژه در محصولات حساس به ویروس بوده است. تریپس ها در برابر بیشتر آفت کش ها مقاوم هستند و در اعماق گل یا روی برگهای در حال رشد تغذیه میکنند. این امرباعث می شود که آنها به یک هدف دشوار برای حشره کش ها تبدیل شوند، بنابراین پوشش کامل گیاه با سم ضروری است. اگر از آفت کش ها برای کنترل تریپس استفاده میکنید:
برنامه های سمپاشی را زودتر شروع کنید، قبل از اینکه جمعیت تریپس خیلی زیادشود. هنگامیکه جمعیت کم باشد، تریپس ها راحت تر مدیریت می شوند.
آفت کش ها را در اوایل صبح یا اواخر بعد از ظهر، زمانیکه فعالیت پروازی تریپس در اوج است، استفاده کنید.
این امرباعث افزایش قرار گرفتن تریپس درمعرض آفت کش ها میشود.
هنگامیکه ردیابی،آفت را کشف نمود و مشخص شد که کنترل شیمیایی ضروری است، استراتژی های خاصی به حداکثر رساندن اثربخشی مبارزه کمک میکند. دوبار سمپاشی با فاصله۵روز از هم برای کاهش جمعیت بالای آفت توصیه میشود. دو کاربرد توصیه می شود زیراکنترل های شیمیایی در برابر تخم آفت مؤثرنیستند و معموالا اسپری ها علیه شفیره های درون خاک نیز انجام نمی شوند.

حشره کش های سیستمیک کونفیدور (نیم لیتر در هزار لیتر آب) و یا استامی پراید (نیم کیلو در هزار لیتر آب) برای مقابله با آفت ترپس توصیه می شود.

استفاده از حشره تپکی (فلونیکامید) به میزان ۳۰۰ گرم در هزار لیتر در کنترل تریپس توت فرنگی موثر بوده است.

حشره کش هایی مانند دلتامترین، مالاتیون، دیکلروس، اسپینوساد و… نیز برای مقابله با این آفت توصیه شده است.

پاسخ دهید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی هستند.