اسکب مرکبات

اسکب مرکبات

Citrus scab

بیماری اسکب مرکبات یکی از بیماری های مهم قرنطینه ای مرکبات است که در ارقام مرکبات حساس که در مناطق مرطوب کاشته می شوند و از میوه تازه آن آن ها استفاده می شود اهمیت دارد.

کونیدی ها در سطح جوش های پوسته پوسته تولید می شوند. این هاگ ها به بافت های حساس جدید گسترش می یابند. دو نوع هاگ وجود دارد، بیضی شکل شفاف و دوکی شکل رنگی (در فلوریدا و برزیل یافت می شود). نوع شفاف بیضی شکل با باران پخش می شود و به محض خشک شدن از بین می رود، در حالی که شکل دوکی شکل برای مدت کوتاهی زنده می ماند و در فواصل کوتاه توسط باد پراکنده می شود.

اسکب یک بیماری قارچی لیمو است، اما لیمو ترش، پایه راف لمون، پرتقال، و نارنگی را نیز درگیر می کند.

اسکب مرکبات که توسط قارچ Elsinoe fawcettii ایجاد می شود، گریپ فروت، پرتقال تامپل، مورکات، تانگلوس و برخی دیگر از هیبریدهای نارنگی را تحت تاثیر قرار می دهد. به طور کلی نیازی به کنترل یا درمان اسکب مرکبات در میوه مرکبات نیست، به جز احتمالاً در پرتقال تامپل، که در آن آلودگی شدید اولیه اندازه میوه را کاهش می دهد. کاهش یا خیس نشدن شاخ و برگ در واریته های حساس در طول دوره رشد فعال میوه، باعث کاهش شدت بیماری می شود.

لیمو، راف لمون، نارنگی و دورگ های آن میزبان بیماری اسکب مرکبات می باشند و به این بیماری حساسیت بیشتری دارند. گونه های دیگر مرکبات همانند گریپ فروت، نارنج و پوملو نیز به این بیماری حساسند ولی حساسیت کمتری دارند.

اسپورهای این قارچ مستقیماً روی جوش های اسکب که روی برگ ها و میوه ها ایجاد می شوند، تولید می شوند. یک تا ۲ ساعت خیس شدن برای تولید اسپور کافی است و فقط ۳ تا ۴ ساعت اضافی برای آلودگی لازم است. اسپورها با پاشیدن آب به بافت های سالم پخش می شوند.

جوش های اسکب در مراحل اولیه برگ و میوه مخلوطی از بافت قارچ و میزبان است. این جوش ها کمی برآمده و به رنگ صورتی تا قهوه ای روشن هستند. زخم های ابتدایی روی برگ ها ظاهراً شبیه زخم های ابتدایی شانکر مرکبات است و ممکن است حاشیه کمی آبگز داشته باشند. همانطور که جوش های میوه و برگ ایجاد می شوند، لکه های کوچک صورتی برجسته تر مشخص می شوند و ممکن است فرورفتگی های مخروطی در نزدیکی ایجاد کنند. هنگامی که جوش ها بالغ می شوند، زگیل می شوند و ترک می خورند. رنگ جوش ها ممکن است به قهوه ای مایل به زرد و در نهایت به خاکستری تیره تبدیل شود. جوش ها روی لیمو، نارنگی و پرتقال ترش، رشد نسبتاً بیشتری دارند. در مقابل، روی گریپ فروت جوش ها صاف تر هستند و رشد کمتری دارند.

در یک سطح برگ آلوده برجستگی هایی همانند زگیل بوجود می آید و گسترش پیدا می کند. اما در همان نقطه در قسمت پشت برگ فرورفتگی هایی بوجود می آید.

جوش های اسکب مرکبات تنها در برخی از گونه ها یک مشکل جدی است. بر روی نهال های پایه راف لمون، نارنج، لیمو رنگپور و سیترنج کاریزو و پیوندک تانگور مورکوت، تنگور و سایر هیبریدهای نارنگی شدید است. گاهی اوقات این بیماری در گریپ فروت یافت می شود.

اسکب مرکبات به میوه ها، برگ ها و شاخه ها حمله می کند و جوش هایی زگیل مانند، کمی برجسته و نامنظم ایجاد می کند. جوش ها در ابتدا خاکستری یا صورتی هستند و با افزایش سن تیره تر می شوند. آنها در میوه های لیمو نسبت به برگ ها بیشتر هستند. توده های برجسته مرتبط با اسکب ممکن است با علائم ناشی از بیماری بوتریتیس یا با خراشیدگی ناشی باد (از تماس شاخه و برگ ها با میوه بر اثر وزش باد) اشتباه گرفته شود. با این حال، میوه های آسیب دیده بوتریتیس نرم می شوند و با کپک خاکستری پوشیده می شوند. خراش های حاصل از باد باعث ایجاد نواحی برجسته، کشیده شده و برآمدگی روی پوست می شود، اما در بیماری اسکب جوش های نقطه ای و برآمدگی های توده ای بوجود می آید.

اسپورهای قارچ به راحتی در سطح جوش های روی میوه ها و برگ های جوان در طول سال تولید می شوند. پایه راف لمون نیز بسیار مستعد ابتلا به بیماری اسکب است و به عنوان منبع تلقیح قارچ عمل می کند. اسپورهای قارچ از طریق باران، آبیاری بارانی و طی عملیات سمپاشی در باغ پخش می شوند. شبنم همچنین ممکن است باعث آزاد شدن هاگ ها از جوش ها شود، اما به دلیل عملکرد در پخش شدن، فقط پراکندگی موضعی بوجود می آورد. برخی از هاگ های خشک نیز می توانند توسط بادهایی با سرعت بیش از ۲ متر بر ثانیه پخش شوند .

برگ‌ها دقیقاً زمانی که از جوانه بیرون می‌آیند تا زمانی که ۲۵% رشد کنند به بیماری اسکب حساس هستند و قبل از رسیدن به اندازه کامل خود، مقاوم می‌شوند. میوه های لیمو در مراحل اولیه رشد، مستعد ابتلا به بیماری اسکب هستند. میوه ها از زمانی که نیمی از گلبرگ ها ریزش کرده اند تا حدود ۱۲ هفته بعد از آن (یا به قطر ۳-۴ سانتی متر) به به این بیماری حساس می باشند.

برای اینکه جوانه زنی و آلودگی روی دهد، هاگ های اسکب به یک دوره خیس شدن از باران، آبیاری بارانی و یا سمپاشی حداقل ۴ ساعت به طور مداوم، یا ۱-۲ ساعت و سپس ۳-۴ ساعت در طی ۲۴ ساعت نیاز دارند. خیس کردن مختصر شاخ و برگ بوسیله اسپری های بدون قارچ کش نیز برای ترویج و یا افزایش آلودگی دیده شده است. به نظر نمی رسد که دما تأثیر زیادی بر بیماری داشته باشد اما هاگ ها در دماهای بالاتر سریعتر جوانه می زنند.

شدت آلودگی توسط اسکب مرکبات به حجم اسپورها در درختان و مقدار و فواصل دوره های خیس شدن (در زمانی که جست ها در حال رشدند و پوست میوه ها مستعد به حمله این بیماری می باشند) بستگی دارد. طولانی شدن دوره گلدهی در لیمو، زمان دقیق سمپاشی را دشوار می کند.

مرحله اول درمان، پیشگیری است: درختان را با هرس کردن بخش های به شدت آلوده به اسکب، تمیز نمایید. هنگام آبیاری تاج درخت را خیس نکنید. متعادل کردن خوب و حذف شاخه های مرده درخت به جلوگیری از این بیماری قارچی کمک می کند. سمپاشی سالانه قارچ کش های مسی در بهار و پاییز نیز به کنترل این بیماری کمک می کند.

اسپری های مسی ( اکسی کلرور مس، بردوفیکس، نوردوکس و…) تنها محصولاتی هستند که برای کنترل اسکب در مرکبات ثبت شده اند (قارچکش بردوفیکس با نسبت ۵ لیتر در هزار لیتر آب در فصل بهار برای کنترل بیماری اسکب مرکبات توصیه می شود). از آنجایی که مس یک قارچ کش محافظ است، کل سطح میوه باید دارای یک پوشش مداوم از مس باشد تا از آلودگی توسط اسپورهای قارچ محافظت شود. این پوشش محافظ مسی با رشد میوه منبسط نمی شود بنابراین شکاف های محافظت نشده روی سطح میوه ایجاد می شود و این قسمت ها مستعد آلودگی خواهد بود (اگر شرایط مساعد باشد). بنابراین ممکن است لازم باشد لایه محافظ مسی در مرحله حساس به میوه در حال رشد مجددا اعمال شود.

درختان باید مرتباً هرس شوند تا آنها را باز و عاری از چوب خشک نگه دارند. این به کاهش منبع اسپورهای بیماری کمک می کند و امکان حرکت بهتر هوا در درخت را فراهم می کند. در مناطق ساحلی اگر درختان به طور منظم هرس نمی شوند، می بایست سالانه سمپاشی با قارچ کش های مسی (به دلیل مقدار چوب خشک مرده و بیماری های رایج بعدی در آن ها) بعد از ۱۰ تا ۱۲ سال سن درخت، جایگزین هرس شود.

سطح میوه باید تا زمانی که قطر میوه به ۳-۴ سانتی متر برسد (۹-۱۲ هفته) محافظت شود. توصیه برای زمان سمپاشی مس به طور سنتی در گلدهی اصلی در بهار، در هنگامی است که ۲۵ درصد تا ۵۰ درصد گلبرگ ها ریزش کرده اند .مرحله دوم سمپاشی قارچ کش های مسی ۶-۸ هفته بعد از مرحله اول می باشد. با این حال، به دلیل عادت درختان لیمو که چندین مرحله شکوفه دهی دارند و محصول تولید می کنند، ممکن است نیاز به استفاده از اسپری مس در زمان های دیگر سال برای محافظت از محصولات بهاره و تابستانه باشد. بدیهی است که مدت محافظت سمپاشی اولی کوتاه مدت است و میوه را به مدت ۶ هفته در شرایط مرطوب به طور مداوم محافظت می کند.

بهترین استراتژی کنترل این است که اولین سمپاشی را در زمان مناسب (یک چهارم تا نیمی از ریزش گلبرگ) انجام دهید. زمان سمپاشی بعدی شما بسته به شرایط آب و هوایی متغیر خواهد بود. به عنوان مثال، اگر شرایط آب و هوایی به طور کلی پس از اولین سمپاشی خشک باشد بعید است که رخدادهای بارندگی باعث آزاد شدن هاگ شوند، سپس سمپاشی دوم در هفته ۶ ممکن است تنها چیزی باشد که لازم است. با این حال، اگر هوا بارانی است و احتمالاً باعث ایجاد آلودگی می شود، ممکن است لازم باشد سمپاشی دوم زودتر انجام شود.

اگر در اوایل بهار و در رشد اولیه جست های مرکبات گرفتار اسکب مرکبات شده اید، درختان را با قارچ کش های مسی و بعد از ریزش گلبرگ ها سمپاشی نمایید، این به کنترل کمک می کند. اسپری مس از میوه در حال رشد محافظت می کند. اگر درخت میوه شما به شدت روی شاخ و برگ آلوده است، در اواخر تابستان یا اوایل پاییز مجدداً اسپری مس را تکرار کنید.

پاسخ دهید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی هستند.