بیماری زنگ رز

Rose Rust Disease

زنگ گلسرخ در ایران ابتدا در سال ۱۳۲۵ گزارش شده است و رو ی نسترن و رز در مناطق شمالی

کشور, اطراف تهران, ارومیه و خوزستان گسترش دارد. نشانه های بیماری معمولا در تابستان در زیر برگ های رز و نسترن بصورت جوش های زرد رنگی ظاهر می شود که در داخل این جو شها یا ارودیو م ها, اسپورهایی بنام اردوسپور تشکیل می شوند.

بیماری زنگ گیاه رز از بیماری های شایع گیاه رز می باشد و همانند بیماری لکه سیاه رز شایع و خسارت زا می باشد.

در زیر برگ ها لکه و دانه های نارنجی و در برخی موارد تیره دیده می شود. روی سطح برگ نیز لکه های بنفش تا قرمز رنگ نیز دیده می شود.

بیماری زنگ رز یک نوع بیماری قارچی است که در اثر Phragmidium mucronatum به وجود می‌آید. دانه‌های برآمده و متورم قرمز یا نارنجی رنگ هستند که در پشت برگ‌ها ظاهر می‌شوند و به مرور زمان به سیاه تغییر رنگ می‌دهند. برگ‌های آلوده خشک می شوند و می‌افتند.

زنگ ها عموما در بهار شروع و تا زمان ریزش برگ ها ممکن است ادامه داشته باشند.

زنگ ها بیشتر در هوای سرد و مرطوب بهار و تابستان بیشتر شایع می شوند.

عموما سعی می شود عامل بیماری با استفاده از قارچ کش ها، تا اواخر فصل پاییز کنترل شود و در اواخر فصل پاییز با هرس و حذف شاخه های آلوده و آتش زدن آن ها، عامل بیماری را حتی الامکان نابود می کنند.

برگ ها و جوانه ها بدشکل می شوند اما برگ های قدیمی تر تنها تغییر رنگ می دهند که موجب کاهش فتوسنتز و کاهش رشد می شود.

این بیماری زمانی که برگ ها به مدت ۴ ساعت خیس بمانند و شرایطی که دما و رطوبت مناسب باشد، فرصت رشد و شیوع پیدا می کنند.

این بیماری در بهار و تابستان سرد و مرطوب بادمای ۱۸-۲۱ درجه سانتیگراد شایع می شود.

نشانه این بیماری خال ها و نقاط کوچک و زرد روی سطح برگ می باشد که در ادامه تمام سطح برگ به رنگ زرد تا نارنجی یا قهوه ای روشن در می آید. در زیر برگ ها نیز نقاط و جوش های نارنجی دیده می شود.

نقاط ریز جوش یا زنگ مانند در زیر سطح برگ، ابتدا نارنجی روشن و به مرور زمان تیره تر و در ادامه به نقاط ریز سیاه رنگ تبدیل می شود (در پاییز و زمستان با سرد شدن هوا جوش های زرد رنگ به رنگ قهوه ای تا سیاه در می آیند).

رز های بالا رونده به این بیماری حساس ترند.

سطح برگ ها به مرور به رنگ قهوه ای کمرنگ در می آید و در ادامه خشک می شوند و ریزش می کنند.

کاربرد متناسب کودهای ازته و استفاده مناسب از کودهای پتاسه، گیاه را در برابر زنگ مقاوم تر می کند.

قارچ کش های پروپیکونازول (تیلت) به میزان دو لیتر در هزار لیتر آب و یا قارچ کش مانکوزب به میزان یک و نیم کیلو گرم در هزار لیتر آب، قارچ کش های مناسب برای مقابله و کنترل این بیماری می باشند. توصیه میشود به فاصله ده روز تا دو هفته ، سمپاشی با قارچ کش ها دو تا سه مرحله تکرار شود. گیاهان نیز باید طوری کاشته شوند که از بین آن‌ها هوا بخوبی جریان داشته باشد تا از تهویه هوای خوبی برخوردار باشند. همچنین شاخسار گیاه را نباید بیش از اندازه خیس و مرطوب نگاه داشت.

www.mihancactus.ir

www.wikipedia.org

www.hort.extension.wisc.edu/articles/rose-rust

www.rhs.org.uk/disease/rose-rust