- سبدخرید خالی است.
- ادامه خرید
بیماری لکه سیاه رز
black spot of Rose
بیماری لکه سیاه رز عموما توسط عامل قارچی Diplocarpon rosae ایجاد می شود.
این بیماری به صورت لکه های گرد و سیاه است که روی سطح برگ قرار می گیرد، برگ های آلوده به مرور زرد می شوند و قبل از بلوغ می ریزند.
پاشیدن آب روی گیاه، بیماری لکه سیاه را گسترش می دهد.
عامل این بیماری نوعی قارچ می باشد.
آلودگی چند ساعت بعد از مرطوب شدن برگ ها اتفاق می افتد و در شرایط بارانی جدی تر می شود.
برخی از ارقام گل های رز حساسیت بیشتری به این بیماری دارند.
در زمستان عامل این بیماری (قارچ ها)، روی برگ های سطح زمین و یا در شکاف و یا درزهای ساقه زمستانگذرانی می کنند.
توصیه می شود به گیاه به صورت بارانی (هوایی) آب ندهید و گیاه را طوری هرس نمایید که گردش هوا وجود داشته باشد و هوا دهی شود.
وقتی برگ های جوان در بهار ظاهر می شوند توصیه می شود در همان مراحل ابتدایی از قارچ کش استفاده شود.
وجود حاشیه های داندانه دار و نامرتب، لکه های تمام سیاهرنگ و در موارد شدیدتر لکه های سیاه با مرکز خاکستری از مشخصه بارز این بیماری می باشد.
در برگ های بیمار، دمبرگ ها پیچ و تاب خورده و بدشکل می شود.
اندازه لکه های سیاه از نیم اینچ تا بیش از یک اینچ متفاوت می باشد.
لکه های سیاه می توانند به زخم های سیاه بزرگتری تبدیل شوند که بخش وسیعی از سطح برگ را شامل می شوند.
زردی برگ ها نیز می تواند توسعه یابد و و تمام سطح برگ را بگیرد و گاها ممکن است فقط اطراف لکه بوجود بیاید.
وقتی که گیاه با شدت بالای بیماری مواجه می شود، برگ ها پیش از رسیدگی می ریزند و شاخه ها نیز ممکن است دفرمه شوند. در نتیجه کیفیت گل کاهش می یابد و گاها ممکن است کل گیاه از بین برود.
گرما و رطوبت محیط برای این بیماری بسیار مطلوب است.
رطوبت بالای صبحگاهی از خشک شدن سریع برگ ها جلوگیری می کند که این امر، برای شیوع بیماری مطلوب است.
بیماری قارچی از برگ های دفرمه شده روی شاخه و یا ریزش یافته که روی زمین قرار دارد به بالا منتقل می شود و همین می تواند دلیلی باشد که بیماری همواره از پایین گیاه به سمت بالا انتقال می یابد.
اسپور های قارچ توسط قطرات باران یا آب آبیاری منتقل می شوند.
عامل قارچی در آب فعال است و جوانه می زند. آلودگی ها تنها زمانی اتفاق می افتند که آب روی برگ ها به مدت ۷-۶ ساعت یا بیشتر باقی مانده باشد.
نشانه های این بیماری ابتدا به صورت لکه های سیاه با حاشیه دندانه دار می باشد و در ادامه و در صورت رشد و توسعه به لکه های بزرگ و نامنظم تبدیل می شود و برگ ها اغلب زرد رنگ می شوند و قبل از رشد کامل می ریزند.
در شرایط شدید آلودگی شاخه ها، تمامی برگ ها روی شاخه به جز برگ های نوک شاخه ریزش کنند و شاخه لخت شود.
اجتناب از آبیاری بارانی،
کاشت گیاهان رز با تراکم کم، زهکشی مناسب و تهویه مناسب،
و هرس شاخه های قدیمی و بیمار در پاییز و زمستان از راهکارهای پیشگیری و مقابله با این بیماری می باشد.
آبیاری گیاهان بهتر است اوایل صبح انجام شود.
از ارقام بسیار حساس، از جمله بیشتر رزهای زرد و مسی رنگ خودداری کنید. گل رزهای گزارش شده که بسیار مقاوم هستند عبارتند از: «Fortyniner»، «Coronado»، «Carefree Beauty»، «Simplicity»، «Bonica» و «Grand Opera.»
توصیه می شود با شروع جوانه زنی سمپاشی با قارچ کش ها شروع شود و تا یخبندان پاییز این سمپاشی ها به طور متناوب ادامه داشته باشد.
در هوای بسیار گرم از سمپاشی قارچ کش ها اجتناب کنید.
قارچ کش ها برگ ها را درمان نمی کنند. اما استفاده مداوم از آن ها از گسترش بیماری جلوگیری می نماید.
استفاده از قارچ کش ها بویژه در آب و هوای مرطوب و پرباران بایستی هر ۱۴-۷ روز و حداقل در ۳ نوبت انجام شود.
استفاده از قارچ کش بردوفیکس باغلظت ۱۰-۷ لیتر در هزار لیتر آب، قبل از بهار و قبل از جوانه زنی برگ ها و گلها می تواند موثر باشد.
برگ ها در مراحل اولیه رشد ۱۶-۱۴ روزه، بیشترین حساسیت را به این بیماری دارند.
بعد از هر بارندگی به سمپاشی با قارچ کش ها توصیه می شود.
بعلت چرمی بودن سطح برگ های گیاه رز، سمپاش ها حتما به همراه صابون محلول پاشی انجام شود.
برای گیاهان حساس به این بیماری، توصیه می شود استفاده از قارچ کش قبل از شروع جوانه زنی آغاز شود و و سرتاسر تابستان نیز ادامه داشته باشد.
قارچ کش های کلروتالونیل (داکونیل) به میزان ۱/۵-۱ کیلوگرم در هزار لیتر آب و یا قارچ کش مانکوزب به میزان ۲-۱ کیلوگرم در هزار لیتر آب، برای کنترل این بیماری بسیار موثرمی باشند.
