- سبدخرید خالی است.
- ادامه خرید
Brown Rot of citrus fruit
آلودگی میوه با گونه های مختلف قارچ فیتوفترا Phytophthora باعث بروز پوسیدگی قهوه ای میوه می شود. این بیماری خطرناک ترین و فراگیرترین بیماری خاکزی است و در مراحل مختلف رشد درختان مرکبات موجب پوسیدگی ریشه، پوسیدگی طوقه (گموز) و در زمان رسیدگی میوه موجب، پوسیدگی قهوه ای میوه مرکبات می شود. قسمت های آلوده قهوه ای روشن و بافت آن چرمی خواهد شد اما نسبت به پوست مجاور فرورفتگی ندارد. میوه های مبتلا، عموماً می ریزند و از قسمت پوسیده میوه بوی تندی متصاعد می شود که از مشخصه های این بیماری است.
در شرایط مرطوب میسیلیوم سفید رنگی نیز در سطح میوه می روید و این بیماری در تماس با میوه های مجاور انتشار می یابد. میوه هایی که نزدیک سطح خاک یا روی خاک قرار دارند، هنگامی که آب روی آن ها پاشیده می شود آلوده می شوند. این عامل قارچی در اثر برخورد قطرات آب باران توام با باد و یا حتی حرکت حلزون به سراسر تاج پوشش درخت (میوه های دیگر) پخش می شود.
پوسیدگی قهوه ای بعد از برداشت نیز مشکل آفرین است. شدیدترین خسارت پوسیدگی در میوه هایی است که قبل از برداشت علائم بیماری را نشان نمی دهند وسپس در انتقال به انبارعلائم پوسیدگی ظاهر شده و به میوه های دیگر انتقال پیدا می کند.
این بیماری به همه ارقام مرکبات (بویژه لیمو) حمله می کند. میوه پرتقال نافدار و لیمو ها نسبت به سایر ارقام مرکبات به بیماری پوسیدگی قهوه ای میوه حساس تر می باشند.
در شرایط مطلوب، اسپورها از سطح خاک به روی میوه هایی پخش می شوند که روی شاخه های پایین تر درخت قرار دارند. در شرایط مساعد محیطی، اسپورهای روی میوه ها به قسمت بالاتر تاج درخت نیز انتقال می یابند.
بروز بیماری، انتشار و اپیدمی آن، به شرایط محیطی به ویژه دوره طولانی بارندگی و مه بستگی دارد. پوسیدگی قهوه ای در حرارت ۲۸-۲۴ درجه سانتی گراد پس از ۳ یا ۴ روز و در دمای ۱۰ درجه سانتی گراد پس از ۱۰ روز در میوه ظاهر می شود.
میزان خسارت باغ بسته به نوع خاک، میزان و روش آبیاری، بارندگی در فصل پاییز، سن درخت و فواصل کاشت درخت متفاوت است. خسارت این بیماری در خاک سنگین، با زهکشی نامناسب یا بدون زهکشی طی دوره های طولانی بارندگی و شبنم در اواخر شهریور و اوایل پاییز بیشتر است.
توسعه این بیماری در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد با سرعت زیاد و در دمای ۴ درجه سانتیگراد به کندی رشد می کند. عامل بیماری پوسیدگی قهوه ای از مهمترین عوامل محدود کننده کشت مرکبات است. در استان مازندران، بویژه در غرب مازندران و شرق استان گیلان کاهش ۱۵ درصدی تولید گزارش شده است.
هرس شاخه های پایینی (تا ارتفاع حداقل ۳۰ سانتیمتر از سطح خاک)، زهکش مناسب خاک، میزان کم بارندگی در زمان رسیدن میوه، آبیاری قطره ای، از بین بردن علف های هرز، جمع آوری میوه های پوسیده و آلوده و مدفون نمودن آن ها در عمق ۵۰ سانتی متری خاک و استفاده از قارچ کش های شیمیایی در کترل این بیماری بسیار موثر است.
در کنترل شیمیایی بیماری پوسیدگی قهوه ای مرکبات، سمپاشی با استفاده از قارچ کش های مسی همانند قارچ کش اکسی کلرورمس به میزان ۲.۵-۳ کیلوگرم در هزار لیتر آب و یا قارچ کش بردوفیکس به میزان ۷-۱۰ لیتر در هزار لیتر آب قبل از شروع بارندگی ها و حدودا در نیمه اول مهر توصیه می شود.
توصیه می شود یک سوم پایینی درخت از سطح زمین و روی سطح خاک تا شعاع ۱.۵ متری از تنه درخت، سمپاشی صورت گیرد.
بهتر است و توصیه می شود، سمپاشی هنگامی انجام شود که ۴۸ تا ۷۲ ساعت بعد از آن بارندگی نداشته باشیم تا از کارایی و یا تاثیر قارچکش ها علیه بیماری کاسته نگردد.
از قارچ کش متالاکسیل مانکوزب نیز به میزان ۱-۱.۵ کیلوگرم در هزار لیتر آب، به شرط عدم برداشت میوه ها تا ۴۰ روز بعد از سمپاشی نیز می توان استفاده نمود. اما استفاده از قارچکش اکسی کلرور مس برای جلوگیری و نفوذناپذیری عامل قارچی به داخل میوه موثر تر و مفید تر می باشد.
منابع:
