خسارت آبیاری زیاد در درختان گردو

Excessive irrigation damage to walnut trees

برخی معتقدند آبیاری زود هنگام برای پر کردن ظرفیت رطوبت نیمرخ خاک در بهار و فشار دادن آب به عمق ضروری است. اما این ممکن است مضر باشد زیرا درختان هنوز هنوز از ظرفیت بالایی از رطوبت خاک استفاده نمی کنند. در واقع، درختانی که در اوایل بهار آبیاری می شوند، در اوایل شهریور تا اواسط مهر علائم استرس را نشان می دهند. درختان گردو نیاز آبی خیلی بالایی ندارند و زمانی که رطوبت عمق خاک در طول فصل کاهش می یابد عملکرد بهتری دارند. نشانه های آبیاری بیش از حد درختان گردو:

تحقیقات اخیر به تأخیر انداختن آبیاری تا زمانی که درختان میزان پتانسیل آب ساقه مشخصی را نیاز داشته باشند، موجب می شود درختان سالم تر باشند و آسیب به عملکرد آن ها وارد نمی شود.

پتانسیل آب ساقه چیست؟ برای پاسخ به این سوال، بحث فیزیولوژی پایه گیاه مورد نیاز است. آب از طریق گیاهان از خاک به جو منتقل می شود. گیاهان یا گردو در این مورد، آب را از خاک می مکند، مقداری از آن را برای فتوسنتز (فرآیندی که در آن سلول‌های گیاهی انرژی نور را به انرژی شیمیایی تبدیل می‌کنند) و همچنین انتقال مواد مغذی و تورم سلولی استفاده می‌کنند، اما در نهایت اکثریت قریب به اتفاق (بیش از ۹۵ درصد) را به اتمسفر هنگامی که روزنه ها باز هستند از دست می‌ دهند. روزنه ها مانند درهای بسیار ریز در قسمت زیرین بیشتر برگ ها هستند که برای ورود دی اکسید کربن (برای تولید قند از طریق فتوسنتز) و خروج اکسیژن (محصول جانبی فتوسنتز) باز می شوند. در حالی که آن روزنه‌ها باز هستند، آب از برگ تبخیر می‌شود، اما این هدر رفت آب بدون مصرف انرژی نیست، در این فرایند برگ ها، انرژی مصرف می شود. در زمان رطوبت بیش از حد خاک ها، درهای کارخانه فتوسنتز باید همواره باز بماند تا کارخانه تولیدی داشته باشد. در شرایط آبیاری زیاد، مکش بیشتر ایجاد می شود که به معنای استرس بیشتر است. این استرس و یا تنش ایجاد شده، در سطح برگ ها درختان گردو تغییرات ظاهری و یا آسیب هایی را ایجاد می نماید. این آسیب ها در نهال های گردو نسبت به درختان بالغ به مراتب بالاتر و شدیدتر است. زمانی برگ های درخت گردو تغییر شکل دهند یعنی سطح فتوسنتز کننده گیاه کاهش می یابد . با کاهش سطح فتوسنتز گیاه، تولید انرژی و رشد گیاه نیز به مراتب کمتر می شود. لذا سلامت برگ ها و بالا بودن شاخص سطح برگ از عوامل مورد نیاز برای افزایش رشد و افزایش عملکرد درختان گردو می تواند باشد.

آبیاری زیاد و بیش از حد نهال ها نیز می تواند با ایجاد یک محیط دائما مرطوب خطر ابتلا به بیماری های ریشه از جمله بیماری قارچی فیتوفترا را نیز موجب شود.

آب از ریشه ها با سطح مکش معین (فشار منفی) توسط برگ کشیده می شود. اصطلاح پتانسیل آب ساقه یا SWP، این مکش را اندازه می‌گیرد و پنجره‌ای به میزان تنش آبی که درخت گردو تجربه می‌کند ارائه می‌ دهد .

پتانسل آب ساقه در گرم‌ ترین و خشک‌ ترین دوره‌های روز اندازه‌گیری می‌شود که درخت تحت بیشترین استرس است، معمولاً بین ساعت ۱:۰۰ بعد از ظهر تا ۳:۰۰ بعد از ظهر، اگرچه در برخی موارد ممکن است تا اواخر ۳-۴ بعد از ظهر باشد. . برگ‌ها در داخل کیسه‌های مایلار که معمولاً همراه با محفظه فشار ارائه می‌شوند، تا می‌شوند و در اندازه‌های مختلف موجود هستند، اندازه برگ ها و اندازه کیسه ها می باید متناسب باشد. یک برگ گردو داخل کیسه قرار می گیرد و اجازه داده می شود تا حداقل ۱۰ دقیقه در بسته آویزان شود. در این مدت کشش آب در برگ برابر با کشش آب درخت می شود. برای اکثر درختان بهترین برگها برای اندازه گیری روی شاخه هایی هستند که نزدیکترین آنها به تنه در تاج پوشش پایین است. بعد از یک سری از کار های دیگر رطوبت به وجود آمده با دستگاه ها مخصوص اندازه گیری می شود و از طریق جدول خاصی، پتانسل آب ساقه اندازه گیری می شود. چون بررسی این روش هدف این مقاله نیست از اضافه گویی درباره این موضوع صرف نظر می شود.

میزان مناسب ابیاری درختان گردو در سنین اولیه رشد به عوامل مختلفی از جمله سن درخت، بافت خاک، ساختمان خاک، شرایط آب و هوایی، نوع سیستم آبیاری و … بستگی دارد . لذا نمی توان توصیه خاصی برای میزان و زمان آبیاری ارائه نمود. اما به صورت کلی می توان گفت که درختان گردو از لحاظ میزان نیاز به آب، جز گیاهان پر نیاز نمی باشند و با آبیاری متناوب هفتیانه یا هر دو تا سه هفته یکبار بسته به گرمای هوا، می توان آب مورد نیاز آن ها را تامین نمود.

در تصاویر زیر نشانه های ابیاری زیاد در نهال های گردو را مشاهده می نمایید.

پاسخ دهید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی هستند.